een speer gepunt in rood

wil melker

de zon weerkaatst niet meer
zindert in de zwarte steen
brandt jaren weg uit
eeuwen van voorheen

weer komen beelden los
van emoties uit die tijd
het overleven en bestaan
hun jagen was een strijd

generaties vreemde talen
zijn na elkaar vergaan
alleen hun stille sporen zijn
op de rotsen blijven staan

een speer gepunt in rood
betekende ontsnappen
uit de dood de jachtbuit
schilderde het dagelijks brood

voel hoe de tijdwind door
je cellen raast herkenbaar
is geworden de zwarte steen
vertelt het zonder woorden