hoe het raakt

elze schollema

nog raakt de essentie van passie
de papillen die mij zo vermaken
- als was god een krijger –
in warmte meer zeker ook in tegenzin

gedreven knaagt er een wonder
- geen gradatie in kleur of vorm –
aan het pedaal die ik bedien met
vriendelijkheid van bezeten woorden

oppermachtig in de taal van fysiek vermogen
snoei ik versteend gedrag tot aan
de bodem van onzekerheid
- er is geen vrucht die zonder water kan –

doch de keerzijde is de nacht
waar kracht en praal in het water ligt te rieken
en de geest zich openbaart in
kleine voetjes zonder tijd

- ergens hangt er een zo’n grote stations klok –