leegte

elze schollema

leegte kan niet zonder schaduw zijn, het
ongevulde legt zijn silhouet langs
begrippen zonder zorgen, het vult
het hart met vergezichten die nooit
verdwijnen daar de zon telkens
de horizon kwelt met het ijzer
waarvan ze is gesmeed

leegte is mijn kamer met opgesmukte
waarheden waarvan de kern telkens
kortstondig dooft wanneer het vuur
het breekpunt benadert en gezichten
krassen op het dubbelglazen raam

leegte keert mijn kansen, het contracteert
de ruimte in zijn klasse en smaakt naar
heling en vermaak