Langzaam dooft haar licht

Dakoyria

Eindelijk verdween zij uit beeld; zo zwaar
dement... en nu verhuisd naar een tehuis
Hopelijk snel daar gewend?
Afscheid nemen had totaal geen zin, wat
er gebeurt beseft zij niet Wie jij wel bent?
Zelfs na lang nadenken kom zij daar niet op,
uit geen enkele zin

Wat buren rouwen nu al om haar, zij was een
zeer geziene buur... Twintig jaren voorbij wel
gevlogen, al jaren geen contact meer Zo zuur
Zij laat zich alles maar aanleunen, heeft op
dit alles allang meer geen zicht

De buren halen herinneringen op; zij zo klein
van stuk, tegelijk heel groot en machtig in gewicht
De vrolijkheid, de humor, het onophoudelijk
gegier... Zij kon het met kinderen zo goed wel
vinden, geen wonder zij altijd volmaakt in even-
wicht.

Dakoyria, 2020.