er bestaat geen medicijn
ze zit bejaard te wezen
over haar wang biggelt een traan
in een ver verleden
zouden witte ridders
toegesneld zijn
nu ziet zij niemand
en niemand die haar ziet
ze zit en wacht
op wat er komen gaat
maar komen doet er niets
of niemand
zo gaan haar dagen heen
in eendere vergankelijkheid
die in haar eenzaamheid
geen einde willen nemen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 29-10-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘er bestaat geen medicijn’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.