INLOGGEN
«»

Een leven zonder elkaar

Een leven zonder elkaar

Kan er maar niet aan wennen
Moet het gewoon maar onderkennen
Alleen zijn is niets voor mij
Voel mij gevangen en niet vrij

Vier jaren heb ik het nu geprobeerd
Mijzelf veel, zo niet ik aangeleerd
Mij voorgedaan zoals ik niet ben
Voor mij een vreemde die ik niet ken

Voor de buitenwereld vrolijk en normaal
Ik voel geen overwinning, maar ik faal
Om zelfstandig door het leven te gaan
Eenzaam, maar niet meer met een traan

Tranen heb ik niet meer
Ook al doet dit leven zeer
Morgen weer een nieuwe dag
Dat ik maar tevreden zijn mag

Met een leven, zonder met hem te delen
Een gewone zaak voor zo velen
Voor mij voelt het niet zo aan
Maar toch zal ik verder gaan

Voor mijn jongens, mijn gezin
Die geloven er nog in
Hebben een leven met elkaar
Gelukkig maar

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-10-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Joan Tarenskeen
Actief sinds: 23-04-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een leven zonder elkaar’ van Joan Tarenskeen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.