vakantiereis

Geert Messelis

bedden vol met benen
schoppen me terecht
ga weg de dag trekt
aan je tenen
lange wapper tenenknijper
bij het veel te vroege morgenlicht
de wallen staan fier rechtop
onder mijn ogen
ik voel me deeg dat niet kan rijzen
ontbijt beperkt tot sterke koffie
het lange wachten in rijen
schoolkinderen van veertig
we reizen om te vergeten
hoe de wekker ons leven tekent
de dag gooit dobbelstenen
en gokt wie leeft, wie sterft
het woord is vrees geworden