Venetie
Grachten, gondels
paleizen aan ‘t water
een zinkende stad
fonteinengeklater
Een paar uren
van die eeuwigheid
blijven mij bij
raak ik niet meer kwijt
Het is nu verleden
te mooi om te wonen
het blijft een droom
te weinig het gewone
De stad kluistert mijn ogen
als ik er weg uit vaar
wederom als ik later nuchter
het Hollandse raam uit staar
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 31-07-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Jose van Rosmalen (Actief sinds: 21-11-2014)
Informatie bij het gedicht
Gedicht over de betoverende stad Venetie
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Venetie’ van Jose van Rosmalen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.