INLOGGEN
«»

Venetie

Grachten, gondels
paleizen aan ‘t water
een zinkende stad
fonteinengeklater

Een paar uren
van die eeuwigheid
blijven mij bij
raak ik niet meer kwijt

Het is nu verleden
te mooi om te wonen
het blijft een droom
te weinig het gewone

De stad kluistert mijn ogen
als ik er weg uit vaar
wederom als ik later nuchter
het Hollandse raam uit staar

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 31-07-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jose van Rosmalen
Actief sinds: 21-11-2014Informatie bij het gedicht:

Gedicht over de betoverende stad Venetie Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Venetie’ van Jose van Rosmalen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.