Nachtmuziek

Paul Duyvesteyn

Zij zit na middernacht alleen in een overdekt bushokje
speelt op haar elektrische gitaar,
waarvan de melodie weerkaatst tegen glazen wanden
Lichte glastrillingen vloeien door de bedompte behuizing

Tot ver in de omtrek blijft het stil en somber
De verlaten wijk ondergedompeld in de nasleep van de storm
Uit de aarde omhooggestuwde bomen
hangen scheef tegen het huisje,
omringd door losgerukte takken

De straten bedekt met bladeren als een Oosters tapijt,
kleuren door elkaar geschud
Gebarsten ramen en gevels vol littekens,
de lucht gevuld met de geur van smeulende aarde en water

Temidden daarvan staat het huisje ongeschonden
als een toevlucht in een wereld vol verstilling en verval
Haar gitaarspel weeft een muzikale draad van klanken,
door de rauwe rand van haar omgeving