GEZONKEN
Kloeke matrozen roeien met stugge moed
hun boten, waarin mensen angstig zwijgen.
Duistere golven vloeien traag, maar dreigen
in de nacht vol onheilspellend gebroed.
Sterren verlichten het verdrukte gemoed,
dat voortdurend klinkt als gedempt hijgen,
een schuivend gekraak van brekende twijgen.
Plotseling schalt een veelbelovend 'toet!"
Het reddende schip, bij 't ochtendgloren,
schept krachtig, gehaast een eeuwig ogenblik:
geschiedenis, die ieder blijft bekoren.
De Carpathia, vol opluchting en schrik,
is een opbeurende taak beschoren:
de helden van de vergane Titanic.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 24-05-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
He schip de Carpathia kwam uit Amerika en trof de sloepen van de gezonken Titanic. Het bracht die 700 geredden naar New York. De Carpathia heeft in de tweede wereldoorlog zeer verdienstelijk werk op de Atlantische Oceaan gedaan, tot zij in 1918 door een torpedo werd getroffen en zonk. Toch zijn alle opvarenden toen gered.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘GEZONKEN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.