TITANICZANG
Op het zinkende schip speelt een klein orkest
plechtig, maar ongestoord in de bange nacht,
houdt bij strijd om het leven zingende wacht,
als de vaderlijke vogel naast zijn nest.
Moedig springende maat luidt op haar best,
versmelt zich met geestelijke stem, verzacht
het benauwde en hoopvolle gejacht,
dat door bevelende roep wordt geprest.
Her vaartuig staat steigerend in de zee.
De spelers verdwijnen; hun wijs zwijgt voorgoed.
Toch geeft die vergane klank een boodschap mee:
toonkunst, groots of nietig, is een druppel bloed,
zwervend, zonder lichamelijke stee,
bezoekt ieders hart, geeft sterkende gloed.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 24-05-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
De acht muzikanten van de Titanic, speelden ragtime op hun instrumenten, terwijl men overal trachtte te redden. . Al deze acht spelers zijn omgekomen, toen het schip ineens loodrecht in het water ging staan; snel naar beneden en de zee ingegleden. Bij deze ramp zijn 700 mensen gered; 1500 mensen kregen een zeemansgraf.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘TITANICZANG’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.