INLOGGEN
«»

De watersnoodramp

Vijfenzestig jaar geleden alweer, die grote watersnood
Heel veel herinneringen heb ik er niet meer aan
Wél nog dat ons gezin onderdak bood aan mensen,
mijzelf onbekend; in míjn slaapkamer!
Het hoogste punt namelijk, begrijpen deed ik het niet
Vijf was ik nog maar, de sfeer voel ik nog, één van
hevige angst.....

De radio heeft vast aangestaan, mijn vader die
kranten bewaarde Daarmee staakt wel mijn bewuste
herinnering
De opgespaarde kranten zeiden mij als tiener later
niets Ónze woonplaats liep niet onder, dat besef
bleef, het allerlangst.

Dakoyria, 2018.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-02-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De watersnoodramp ’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.