Ooit raakt licht het duister
De lucht is zwart
het ademt pijn
de tijd staat stil
verbrijzelde horizon
Wanhoop en woede
er is geen excuus
vlammen bijten stil
een schaduw vol bloed
Komt er ooit een dag
om vrede mee te sluiten?
komt er ooit een lach
van hoop?
Een kaars brandt
als teken van troost
een litteken in Nederland
vol ijzeren bloemen
Tranen vloeien overal
zo veel levens braken
we zoeken steun
en ooit zal
licht het duister raken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-10-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ton Jurriansen (Actief sinds: 14-09-2015)
Informatie bij het gedicht
Soms voel je je zo machteloos en zijn er slechts vragen. Dit gedicht is een poging dit te verwoorden naar aanleiding van de ramp met de MH 17 vlucht.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ooit raakt licht het duister’ van Ton Jurriansen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.