Hoe ik leerde relativeren
HOE IK LEERDE RELATIVEREN
Ik huurde een kleine kamer
In een appartementencomplex
Aan de rand van een grote stad
Ik had niets om naartoe te gaan
Tijdens de hete zomerdagen
Zat ik dag en nacht op mijn balkon
Het was zo'n minuscuul balkonnetje
Met ruimte voor exact één stoel
Ik zat rustig op mijn balkon
Ik dronk blikjes bier
Ik at zakken paprika chips
Ik zat in mijn blote bast
Dit was wat ik dronk en at
Meer had ik niet nodig
Dit is alles wat ik deed
Ik had het best naar mijn zin
Ik groeide mijn baard langer
Mijn buik dijde lekker uit
Misschien was ik niet gelukkig
Maar ongelukkig was ik ook niet
Mijn grootste vorm van vertier
Was het grote appartementencomplex
Recht tegenover mijn balkon
Met de sociale huurwoningen
Ik bestudeerde heel aandachtig
Wat er zich zoal afspeelde daar
Achter de ramen van de armen
Op de portiek en de straat ervoor
De bewoners waren een dwarsdoorsnede
Van het afvoerputje van de maatschappij
Je vond ze hier allemaal :
De zuipschuiten en de drugsverslaafden
De kruimeldieven en de criminelen
De psychiatrische patiënten
De vrouwen uit de seksindustrie
De alleenstaande moeders zonder werk
De geregistreerde pedofielen
De voormalige bajesklanten
De ouderen met een piepklein pensioen
De mensen in de schuldsanering
De uitgeprocedeerde asielzoekers
De illegale vluchtelingen
De werkelozen zonder ambitie
De uitzichtlozen
De wanhopigen
De krankzinnigen
De onaangepasten
De asocialen
De stennisschoppers
Iedereen bij elkaar gesmeten
Iedereen op elkaar gepleurd
In dat appartementencomplex
Liefdeloos en hopeloos
Dit was een mortuarium
Iedereen was dood
Dit was de grote boze ijskast
Waar je ingeschoven wordt
Ieder in zijn eigen laatje
Ze waren levend begraven
Ze zaten als ratten in de val
Ze werden krankzinnig van elkaar
Als ze dat al niet waren
Het was een waar spektakel
Wat zich voor mijn ogen afspeelde
Terwijl ik daar rustig zat
En bier slurpte en chips vrat
Hele drama's speelden zich af :
Vechtpartijen en geschreeuw
Gegrom en gejank
Zelfmoorden en afrekeningen
Drugshandel en seks
Politiewagens en ambulances
Zag je zo nu en dan
Minder vaak dan je zou verwachten
Men had deze mensen opgegeven
Ze kookten gaar in hun eigen sop
Ik was geen onderdeel van hen
Maar ik zag alles wat er gebeurde
Zo vermaakte ik mij vele zomers lang
Zo kon ik mezelf vergeten
Ik voelde mij echt bevoorrecht
Ik leerde mijn eigen sores
Danig te relativeren
Dankzij de mensen aan de overkant
Het viel wel mee met mij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-04-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Hoe ik leerde relativeren ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.