INLOGGEN
«»

Verstrooid

Sprankelende ogen, het lijkt net echt.
Een mooie glimlach, het lijkt zo oprecht.
De woorden uit je mond, het lijkt zo geloofwaardig.
De complete uitstraling lijkt zo zachtaardig.

Altijd veel te zeggen maar toch zeg je niet veel.
Altijd de realistische een hekel aan sentimenteel.
Altijd je best doen om de echte jij te laten zien.
Terwijl je haar zelf waarschijnlijk nog niet eens heb gezien.

Gefrustreerd met niet begrijpen wie je nou echt bent.
Jezelf af vragen of je jezelf nou eigenlijk wel kent.
Een drukte in je hoofd dat je op andere oorzaken gooit.
Terwijl je daadwerkelijke ik is verstrooid.

Wetende dat je je hier van bewust bent maar niet weet wat te doen.
Niet duidelijk weet waar jij nou eigenlijk aan wil voldoen.
Vermoeiend gaan slapen en op te gaan staan.
Toch te bang om de confrontatie met jezelf aan te gaan.

Kijkend in de spiegel zie je zelf maar al te goed,
Dat je te weinig voor de echte jij doet.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 21-02-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Meliz
Actief sinds: 01-12-2019 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verstrooid’ van Meliz zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.