Afvalbak zélf tot puin

Dakoyria

Ik ben er door allang niet meer ontzet;
ik lig prinsheerlijk in mijn warme bed
Een hinderlijk geluid stoort mij in mijn
slaap

Het is al tamelijk laat in de nacht;
dit lawaai heb ik vaker gehoord...
Ik val weer in slaap; het is vást de
afvalemmer buiten

's Morgens vroeg heb ik meteen de
tuin geïnspecteerd Jahoor, opnieuw is
de emmer omgekeerd
Die bevat niets dan dorre, dode takken

Snel ga ik die toch maar onverwacht
pakken en gaat eindelijk dat plastic de
schroothoop op
Overal blutsen en gaten, ik ga dat ding
háten!

Was er soms een onverlaat in de tuin of
hield een hond of kat de bak zo heel schuin?
Ik heb er op zich vrede mee, wél zouden
kapotte bloemen en planten mij storen...

De dader ligt vooralsnog op het kerkhof;
al met al ben ik niet erg ontevree.

Dakoyria, 2019.


Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 25-09-2019

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Afvalbak zélf tot puin’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.