verstrikte kluwen woorden
ik verdrink
word overspoeld door herinneringen
kan nog steeds niet zwemmen
emoties razen door mijn hoofd
verdoven me, verstikken me
nemen elke gedachte over
ik kan niet ademhalen
door verstrikte kluwen woorden en uithalen
die ik altijd moeizaam inslikte
en ik kan alleen maar denken
niet weer, dit hoort voorbij te zijn
ik ben een enorme aansteller
maar de wanhoop grijpt me opnieuw
slaat zijn klauwen weer uit
omklemt mijn keel en hijgt in mijn nek
ik kan niet schreeuwen, niet vechten
alleen maar chaos en pijn en nee nee nee
en besef dat dit volslagen onzin is
denk de paniek kleiner
voed hem met mijn woede
en verlies me in zijn greep
tot het opeens verdwijnt
en ik snap het niet
heb er geen controle over
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-09-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zomaar-Iemand (Actief sinds: 20-04-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘verstrikte kluwen woorden’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.