automutilatie 12

luiehond

Het begint bij bloed.

Het beeld ervan.

Het druppelt langs de achterkant, van mijn oogleden naar beneden.

Het stroompje wordt een rivier en dan een vloedgolf.

Het vult de leegte in me.

Al mijn lege ruimtes.

Maar dan is het bloed ineens niet meer rood.

Het word langzaam zwart een opdringerig.

Het voelt of ik explodeer.

Het enige manier om de druk te verminderen is te snijden.

En de sluis open te zetten.

En het bloed te laten af te voeren

Langs mijn armen zodat ik zie dat het weer rood is.

Ik automuitleer net zolang en diep tot de druk weg is

En dan komt eendelijk de kalmte voor even.

En is er alleen nog maar even rust.