Te lang in de regen gestaan

Vincent Oostrijck

TE LANG IN DE REGEN GESTAAN

Hij had te lang in de regen gestaan
Langer dan goed voor hem was
Hij had er te lang bij stilgestaan

Bij de vallende bladeren
Bij de tijd die wegtikte
Bij de eindigheid van alles

Hij was verkild geraakt
Zijn botten en zijn spieren
Waren koud en stijf geworden

Hij geraakte niet meer vooruit
Hij verzandde in zichzelf
Hij had te lang stilgelegen

Op de bank in de woonkamer
Op een matras op het balkon
Onder de dekens van de nacht

Hij was opgestaan
Hij was gaan lopen
Hij heeft kennelijk besloten

Om gewoon verder te gaan
En als je kijkt met je hart
Zie je hem nog steeds lopen