INLOGGEN
«»

Het eindeloze bos

HET EINDELOZE BOS

Ik liep in het eindeloze bos
Ik nam de groene wereld in mij op
De geuren en de kleuren
De vogels in de hoge bomen
De struiken en de planten
De natuur zo weelderig
En in volle bloei

Ik liep op de wilde bospaden
En door de wolvenvallei
Elk nieuwe pad nog mooier en lieflijker
Dan het vorige
En ze volgden elkaar voortdurend op

Na een tijdje werd ik bang
Ik had het knagende gevoel
Dat ik ergens anders moest zijn
Ergens buiten deze plek
Soms leek het dat ik in cirkels liep
Maar dan zag ik weer iets unieks
Wat ik nog niet eerder had gezien

Ik vreesde dat ik nooit zou arriveren
Op de plek waar ik moest zijn
Maar ik vergat de eindbestemming
En ik kwam tot het besef
Dat ik nergens werd verwacht
En dat ik nergens hoefde te zijn
Behalve hier
Waar ik waarlijk mocht zijn
Hier wou ik zijn

Ik slijt mijn dagen
Op eindeloze groene paden
Er is geen substantieel verschil
Tussen mij en de bomen
Tussen mij en het groen om mij heen
Wij zijn één

Ik loop in het bos
Over eindeloze paden
Ik vorm mijn eigen pad
En ik ben mijn eigen pad
Dit pad waarop ik loop te dwalen
Met het hoofd vol gedachten
Maar volledig zonder zorgen

Zo ga ik voort
Tot het einde van mijn dagen
Ik loop op eindeloze paden

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-05-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het eindeloze bos’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.