INLOGGEN
«»

Aan mijn Psycholoog

Wie vertoond zich in mijn aangezicht?
Toornt mijn wijsheid: Marius!

Hij is niet lichtzinnig van geest,
Veeleer als een vraag die zwaar weegt,
Of door veelbelovendheid bedolven.
Leef in, leef uit, beleef:
Leef je beloftes na, mijn zoon!

In navolging van grootse idealen
Door eeuwen heen uit brons geslagen
Nimmer te versagen, ridder,
In de keuze gif of druiven te dragen
En daarmee je psycholoog versteld te laten staan.

Zo van: wat moet ik hier nu weer mee aan?
‘Leven niet zo intens en waar als gedacht’,
‘Mysterieus wezen, als het ap-po-crief(?!) geschrevene’
Of ‘placht zich met pijnlijke kracht in de wereld van alledag te begeven’
Dit zijn zíjn woorden, niet de mijne!

Zit hij met een kwestie of een queeste?
En zit het op zijn lever, of in zijn hart?
Vragen van zinsgeving, die de patiënt tarten
En de psycholoog vast doet klampen aan zijn oppervlakkige methodes,
Kleingeestig en bang buiten zijn vaste beroep te treden.
Arme psycholoog, grote Marius, weemoedige Marius.

‘Humbert Humbert’, mompelt Marius, herinnering staat hem bij,
Dat enkel de liefde verlossing zal geven
En dat die vijfenveertig euro daarmee misschien beter aan een prostitué is besteed,
Dan aan een psycholoog. Nee!
Ben ik dan alleen
Gewijd aan het klootjesvolk?

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-01-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dormantique
Actief sinds: 15-01-2019 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Aan mijn Psycholoog’ van Dormantique zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.