INLOGGEN
«»

PERRON

PERRON

Soms zie je jezelf weer staan
Je bent twintig jaar
Op het perron van je leven
De trein gaat een bepaalde richting op
Maar zelf heb je geen idee
Waarheen je wordt vervoerd
En je ziet het allemaal
Als je heel eerlijk bent
Sowieso niet zitten

Soms zie je jezelf weer staan
Je bent dertig jaar
Op het perron van je leven
De treinen rijden
Jij staat stil
Het richtingsgevoel is weg
De ideeën zijn op
Je ziet de deuren sluiten
Opgesloten in jezelf
Vergroeid met je pijn
Geen verlossing

Soms zie je jezelf weer staan
Je bent veertig jaar
Op het perron van je leven
Je hebt de trein gemist
De crisis heeft jou gevonden
Een huwelijk dat niets wil worden
Behalve ellende
Geen creativiteit
Geen kwaliteit van leven
Maar wel pillen
Om niet te hoeven voelen
Wat je niet verdragen kan

Je ziet jezelf nu staan
Je bent vierenveertig
Op het perron van je leven
De reis is eindelijk begonnen
En dat werd tijd ook
Dingen vallen op hun plaats
En voelen goed
Je durf jezelf te zijn
Je wilt jezelf zijn
De liefde is je goedgezind
Mooier kan niet

Wat je nodig hebt
In dit leven
Is iets van hoop
Door de jaren heen
Plus een lange adem
Wat doorzettingsvermogen
En leren relativeren
Verder de stelling omhelzen
Dat positief positief aantrekt
En negatief negatief
Tenslotte het belangrijkste:
De conclusie trekken
Dat je o.k. bent

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 13-01-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘PERRON’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.