Eenzaam aan de top

Vincent Oostrijck

Eenzaam aan de top

Het is eenzaam aan de top
Ik sta hier op grote hoogte
En ik kijk naar beneden
Ik staar naar het groene dal
Waar het krioelt van leven

In de drukke vallei
Zijn de mensen even talrijk
Als onoprecht
Ik had er succes kunnen hebben
Voor wat dat waard is
Maar ik zag er als een berg tegenop

Ik leef boven de boomgrens nu
Dit is een bestaan
Van steen en rots
Eerlijk en hard
Zonder opsmuk
Geen valse schijn
Om jezelf te verblinden
Ik voel me onherbergzaam
Woest en ledig

Ik ben geen onderdeel van
Of een deelnemer aan
Ik was nooit lid van
Dat heb ik nooit gewild
En het was evenmin
Binnen mijn bereik
Ik laat dat zo
Mijn meesterwerk
Is binnen handbereik
Niemand die mij kent

Het is eenzaam aan de top
Met mijn hoofd in de wolken
Mijn blik vooruit
De afstand naar het volk
Die heb ik nodig
En het uitzicht
Dat verveelt me nooit