Moeizame weg

dichterbij

mijn tranen branden
zit met mezelf in de knoop
waar komt het vandaan
‘t gevoel dat smacht

ergens in een ver verleden
zat ik schuilgaand in een hoek
als een mooie rozenknop
die niet mocht opengaan

langzaam is de roos ontloken
om in kleur te kunnen geven
bloeiend in de warme zon
gezien door engelen op mijn pad

engelen die me helpen
te houden van wie ik ben
geven mij wat ik niet ken
ik mag ontvangen van hen

nu nog leren aan te nemen
van wat ik zo lang niet kon
mijn gevoel te laten spreken
de weg van vrijheid te begaan