De weg van geleidelijkheid

dichterbij

terwijl de nacht langzaam terugtrekt
de morgen zich aankondigt
fluit een eenzame merel
het lied van ontwaken

openen mijn ogen
door tranen vertroebeld
glijden de jaren voorbij
aangeraakt door een muur van onbekenden

worden stenen neergehaald, een voor een
om grond te raken in een nieuwe start
klopt mijn hoofd loodzwaar
de slagen der tijd in het tempo van opengaan

zal de bloem die moeizaam ontluikt
zich een weg banend
op het pad van gehoord en gezien worden
door zelfrespect tot bloei komen