De storm
Een naderende storm
Windvlagen door mijn haren
De wolken een vreemd’ vorm
Ik blijf ik in ‘t verre staren
Dat naderende onheil
Beangstigt me, maar toch
Zie ik het als een speelstijl
Een spel van leugen en bedrog
Die naderende storm
Die bliksems door de lucht
De kracht en het geweld enorm
De overrompeling geducht
Die naderende wervelwind
Intrigeert me, maar toch
Weet ik wel hoe kwaadgezind
Ken ik echt wel het bedrog
Mijn blik blijft maar hangen
Op de regen die giet
Steeds sterker mijn verlangen
Maar ik weet: ik mag het niet
Het is nog niet te laat te vluchten
Er zal een schuilplaats zijn
Maar heb ik echt wel wat te duchten?
Waarom dit gegeven sein?
Regen striemt in mijn gezicht
Mijn haar volledig in de war
Ik verlies mijn evenwicht
De plotselinge kracht bizar
Hagelstenen naar beneden
Donderslagen om me heen
Omhoogklimmende gebeden
Regeldruppels lijken steen
Wervelwinden en tornado’s
Brengen dood en verderf
Ik lig daar tijden, ademloos
Te wachten tot ik sterf
Waarom heb ik niet geluisterd?
Niet gevlucht toen het nog kon?
Waarom gehoord toen werd gefluisterd
Dat iemand het gevaar verzon?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 21-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Simone Zagtenberg (Actief sinds: 15-11-2014)
Informatie bij het gedicht
Zondag 16-11-2014
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De storm’ van Simone Zagtenberg zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.