«»
mogen ontvangen]
Alleen
Je zit alleen op een
kamertje,
wij mogen niet naar
binnen.
Het geluk is dat je
een balkon hebt,
of je kijkt
voor de ramen.
Vanaf beneden zwaaien
wij naar jou.
Het is het enige wat wij
kunnen doen.
De tranen zien wij gaan
op afstand,
we huilen met je mee.
Het is ongelooflijk wat
wij mee
moeten maken en
dragen.
Wanneer mogen we je
weer knuffelen,
omhelzen?
Het lijkt niet op te
houden.
We moeten sterk zijn,
maar het gaat
steeds meer aan ons
knagen.
Alleen
[Dit schreef ik voor mensen, die geen bezoekmogen ontvangen]
Alleen
Je zit alleen op een
kamertje,
wij mogen niet naar
binnen.
Het geluk is dat je
een balkon hebt,
of je kijkt
voor de ramen.
Vanaf beneden zwaaien
wij naar jou.
Het is het enige wat wij
kunnen doen.
De tranen zien wij gaan
op afstand,
we huilen met je mee.
Het is ongelooflijk wat
wij mee
moeten maken en
dragen.
Wanneer mogen we je
weer knuffelen,
omhelzen?
Het lijkt niet op te
houden.
We moeten sterk zijn,
maar het gaat
steeds meer aan ons
knagen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 26-04-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Dick VoogdActief sinds: 06-12-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Alleen ’ van Dick Voogd zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gedichten over personen
Nieuwste gedichten
- de kapper
- Iemand totaal in oranje gekleed
- zingen blijft
- Zie ik die dwaas opnieuw?
- VRIJE NADAGEN
- abnormaal