WILHELM TELLs SCHOT
Zwitserlands Alpenjager en sterke held
staat bevend met zijn gespannen kruisboog;
bezwete hand, onzeker richtend oog,
meer dan ooit door angst en zorgen gekweld.
De eis, welke landvoogd Gessler hem stelt,
klinkt als een levensverwoestend betoog:
"Treft die appel op zoontjes hoofd. Eert mij hoog!
Bij weigering wordt gij ten dode geveld."
Het vastgebonden jongetje roept luid:
"Pa, schiet gerust, denk niet dat u me bezeert!
De pijl kent haar doel, suist veilig recht vooruit!"
Pril vertrouwen, dat onbevangen teert
op ouderlijke kunde, spreekt vrijuit,
want: de vrucht geraakt; het kind ongedeerd!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-07-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘WILHELM TELLs SCHOT’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.