Huisbezoek

Gertjan van der Kraan

Huisbezoek

“Ik kan amper op mijn benen staan
Mijn hoofd voelt weer zo licht aan
Ik slaap drie nachten al zo slecht
Dit moet echt niet langer duren”
Ze kijkt me troostzoekend aan
Met een vermoeid doorgroefd gezicht
Weet niet van mijn stille gevecht
De jarenlange slapeloze uren
De vele medicijnen die ik slik
Voor fysieke kracht in mijn leven
Maar zij is moe en weet dit niet
Terwijl ik luister en naar haar kijk
Bid ik om kracht,niet mijn eigen ik
En slapeloosheid door te geven
Maar om de woorden die ik bied
Zodat ik haar moede hart bereik