BLINDE JAVAAN

Han Messie

Met opgeheven hand
zit hij naast zijn open deur
aan de ontwakende stadssteeg
wacht stil op de belevenis
van elke dag

lenig glijdende luchtvingers
omvatten met onweerstaanbare kracht
maar vol tere behoedzaamheid
het kleine besloten heelal
tussen huizen en daken
als
een gestalteloze ballon
die zich samentrekt _ langzaam leegloopt

al wat in hem is

voetstappen beelden welke stemming ook
een vogel maakt zingende wervelwind
krijgslied rondom liefdestonen
korstmossen doen hun ziel klinken
dankzij kevers of vliegen
kruidengeur geeft de drukke geldgeest
onbekommerde zwerversgedaante
komen _ zijn _ vlieden: krioelende strijd?

eruit drijft

naar de voldane man
wiens neus en oren
steeds ongekend gebeuren schrijven.