Jan Roos / 1896 – 1979

elze schollema

getorst in slipjas belegen met
spekzwoerden medaillons schalmt zijn
lied door ’t hoogeland en op de met rijk belegen
kasseien grote markt

zijn vibratie in maat gesneden door wandelstok
en buigende knieën kneedden zijn geschal
als dichte oogleden door zijn kermende strofes
die de koerende duiven in hun til deed ontroeren

zijn gevulde stem rijkte van Beethoven tot Verdi
in diverse monologen waar heer en meester
zich bogen over kunde en onmacht, deze krijger
was trouw aan zichzelf

zijn dood was bezonken in een zwarte jas
waar het omber de schitteringen van zijn
prestigieuze onderscheidingen verduisterde
tot de nacht waar deze waard zijn laatste licht ontvluchtte