Ik noem je naam

Hans Limbeek

De dingen woeien hard voorbij

Maar we kruipen
we kruipen nu door de nacht
wij zielen

En het is de zon, Hannah,
het is de zon

Het is de zon van de nacht die ons beschijnt

De trooster die ons na alle ruwheid het poetisch leven gaf

Deze zon, Hannah, deze zon
boven het mulle zand
van de dood

Op deze trage wegen
met de kleine gele bermbloemen
de diepe waterbakken
de eenzame struikjes van de meidoorn

Waar vliegen om koeienogen cirkelen
deze trooster die ons laat samenkomen
deze zon, Hannah

Je haar glanst
je mond danst
ik kus je zilveren hals

Grandioze nacht van het groen
verdovende stilte
ik noem je naam
ik noem eindelijk je naam