een heldenpaard

De anonieme ponydichter

een ponykamp zo fijn
zo zal het voor gehandicapten zeker zijn!
dat is precies wat er gaande was
alle kinderen mooi gekleed met jurken of een stropdas
het was alweer de laatste nacht,
dan kwam er een einde aan die pracht.
Een meisje, een vrolijk heel lief kind
maar ze was door een ongeluk helemaal blind.
ze was op dat zelfde kamp
maar wat er die nacht ontstond was een echte ramp!
het startte met de regen
die ze met moeite van haar gezicht kon vegen
het begon harder te worden echt een hele flop
het meisje was bang en stond op.
stiekem op weg naar de stallen
zonder onderweg ook maar 1 maal te vallen
kwam ze bij de merrie van haar dromen,
die mooier was dan de bloemen in de bomen.
maar dat wist ze zelf natuurlijk niet,
want ze was blind altijd hetzelfde lied.
ze was bang en bibberde helemaal
dat zag de merrie door haar lichaamstaal
ze kwam dichter bij het paard en werd zo kalm
ze aaide haar zacht met haar handpalm
maar een bliksemschicht verbrak de rust
dat was in 1 keer uitgeblust
en de donder op dezelfde seconde
toen zwegen alle monde
en een poos was het volledig stil,
gevolgd door veel gegil
de hele stal die stond in brand
en ook buiten al het zand
de paarden raakten vrij,
o wat was iedereen zo blij!
maar het meisje was nog in de vlam
dus was het de merrie dat het hef in eigen handen nam.
ze rende in de vlammenhel
nam haar mee en redde haar snel
ze was 1 van de echte helden
want ze redde het meisje van iets wat hen beide kwelden
de merrie was zelf ook halfblind
en dat is nog iets wat iedereen zo mooi vind