Een draag merrie met droom

De anonieme ponydichter

Een merrie in een grote stal,
Waar ze veulens krijgen zal.
Mocht nooit doen wat ze wou,
Ze hoopte ooit weg te gaan, liefst heel gauw.
Want haar veulens waren van een ander paard,
Waarschijnlijk van de mooiste op aard.
Een draag merrie was haar werk,
GS Aribians haar “merk”
Maar het liefst zou ze een veulen krijgen dat op haar leek,
Dat bij haar bleef en wie naar haar opkeek.
Maar niemand vond haar belangrijk,
Ze voelde zich vanbinnen dood als een lijk.
Ze begon meer te eten, zelfs het stro ging eraan,
En daar ging dan haar “baan”
Want ze kon geen veulen meer dragen,
En alle mensen gingen zagen.
Na heel lang zoeken kwam ze bij een stal,
Niet de grootste maar wel waar ze voor altijd bij blijven zal.
Ze ontmoette een kind,
Die haar leuk vond en nog steeds vindt.
En later komt haar droom eindelijk uit,
Een vriendin en een eigen veulen werden haar buit.
En nog veel paarden en mensen,
Gaven alles wat ze ook maar zou kunnen wensen!