De merrie uit de verte

De anonieme ponydichter

Een merrie in de verte,
Een schaduw o zo puur,
Zie je het ‘s nachts raak je misschien overstuur,
Maar de merrie waakt enkel over haar kudde,
Sinds de hengst dood is is het haar taak,
Om alle vijanden te afschudde,
Dat doet ze dan ook heel vaak.
Wees gerust ze komen niet naar je toe,
Daarvoor is de kudde te moe.
Elke dag reizen ze kilometers,
Enkel voor voedsel of water,
Als ze dat op hebben zeggen ze weer al: tot later,
Maar hun hoofddoel is geen water of eten,
Wat ze in een paar seconden al op kunnen vreten.
Het enige waar ze op hopen,
Is een hengst die naar hen toe komt lopen,
Heel zelfzeker zeker niet moe
En dan zegt:”ik word de nieuwe leider van dit gedoe!”