Jaren lang

Hetty Van Sligtenhorst

Jaren lang.

Ik heb mij zo erg klein gevoeld.
Terwijl je het waarschijnlijk niet zo heb bedoeld.
Je kwam groot op mij over.
En je deed je voor als een uitslover.

Nooit recht van spreken.
Je hebt mij echt pijn gedaan.
Ik keek wel uit voor je preken.
En jij zag mij nooit staan.

Jezelf was enige wat telde.
De rest was onbelangrijk.
En dat is wat mij heel erg kwelde.
Er was altijd wel gezeik.

Altijd aanpassen.
Nooit mezelf durven tonen.
Ik had het graag niet willen zien.
En dit niet willen bijwonen.

Ik wilde er niet tussen inzitten.
Dit is niet voor mijn oren bestemd.
Maar heb jaren lang moeten aanhoren.
Ik had je graag afgeremd.

Het besef komt nu pas bij mij binnen.
Wat dit allemaal met mij heeft gedaan.
Wie had het kunnen verzinnen?
Wat ik nu allemaal moet doorstaan.

Als ik toen durfde te spreken.
Had ik het graag willen doorbreken.
Want dit verdient niemand.
En dan was er nu waarschijnlijk niks aan de hand.