HERBOREN VADER

Han Messie

Gestreeld door 't herfstzuchtje
loop ik met mijn winkelgrage vrouw
en twee joelende dochtertjes
langs de kleine plantsoenen
van onze rustige woonbuurt
ben zelf een belevend kind
dankzij kleurrijke boomkruinen

grote druppels witte wijn
zijn bij hun neerstromen verstild
hangen roerloos over
een onmetelijk smulfestijn
van dikke bobbelkoolbladen
gerimpelde fruitschalen
waartussen
tomaten aardmannen dutten
die raaf'lige eigeelbaarden
en Spaanse pepermutsen dragen
branden hier verdwaalde kaarsvlammen?

watertandend denken eindigt plots!
uit een damestas springt geld op
we gaan naar de groenteboer