Vader in galop
Het wezentje dat ik mijn dochter noem
was weer naar school, groep acht en ik
- haar vader, stofzuiger - vond onder haar
matras een poesiealbum, blauw met goud
verstopt voor haar verwekkers
Mijn hart vergaloppeerde zich, ik dacht
direct met weemoed: twaalf reeds en nu
wil ze verbergen, ‘t ontluiken van haar
borstjes, kriebelhaartjes in haar kruis
de eerste liefdes, poëzie, het zuchten
en het zwelgen
Waar bleef de tijd verdomme toch?
Laatst lag hier nog een beer
een barbiepop, een fort van Lego
had ze vanochtend make-up op?
Straks moet ze aan de pil, verdraaid
hoelang zal ze nog blijven?
Ik opende het boekje snel, het vaderlijk
fatsoen voorbij, en las, de adem stokkend
in de keel, de pennenvruchten van
mijn kind, mijn kleine meisje teer en zoet
mijn bloed dat van mij wegliep
Tweeëntwintig gedichten over paarden
meer onschuld dan ik kon verdragen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-08-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Michael Kaptein (Actief sinds: 14-08-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vader in galop’ van Michael Kaptein zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.