Mijn broers en zussen

Gertjan van der Kraan

Mijn broers en zussen

't Was de eerste zaterdag van het nieuwe jaar.
Als broers en zussen kwamen we weer bij elkaar.
Het was uitgegroeid tot een flinke groep mensen
om elkaar gelukkig nieuwjaar toe te wensen.
Onwillekeurig denk je aan ma haar laatste wens;
"manlief, denk je om de erfenis," zei het lieve mens.
Haar kinderen, waren haar door God gegeven.
Zo heeft zei het altijd mogen beleven.
Zeven dochters en drie zoons werden er geboren
En nog steeds elkaar niet uit het oog verloren.
In negentienhondervijftig werd d’ eerste geboren
Na zestig jaar nog niet eén door de dood verloren.
Verdriet is ons zeker niet gespaard gebleven
Sommigen, aan ons verbonden zijn niet meer in leven.
Toch is het groot, als je iedere keer op de reünie mag zien
We zijn nog bij elkaar, alle tien.
Van de tien is er qua karakter geen een gelijk
Toch voelen wij ons allemaal ontzettend rijk.
Er is eén ding wat ik ons allen graag zou geven.
Dat we alle tien weer dicht bij Jezus mogen leven