Ik heb nooit een vader willen zijn

Vincent Oostrijck

Ik heb nooit een vader willen zijn

Nee hoor, echt niet
Ik heb nooit kinderen gewenst
Ik heb nooit het tikken gehoord
Van een biologische klok
Geen primitieve hormonale driften
Die me aanmoedigden
Om mezelf te vermenigvuldigen
Mezelf voort te planten
Verspreid je zaad over de aarde
Kinderen als verlengstuk van jezelf
Dat alles is mij onbekend

Ik heb geen vaderlijke verlangens
Ik ben niet eens bereid
Mijn vrijheid op te geven
Mijn leven volledig om te gooien
Te veranderen en te compliceren
Relaties en hobbies te verwaarlozen
Alles opzij te zetten voor mijn kroost
Als ik een jong gezin zie
Denk ik zonder uitzondering
Wat ontzettend geweldig
Dat ik dat nooit heb bereikt
Ik ben godzijdank
Die dans definitief ontsprongen

Wat een ongebreideld optimisme
Van het jonge paar
Zijn er niet al genoeg kinderen
Op deze krankzinnige wereld
Die men dat mooie cadeau gaf
Dat we een leven noemen
Maar waar ze uiteindelijk
Geen van allen zelf om vroegen
Het is ze opgedrongen
Is het egoïstisch
Om geen kinderen te wensen ?
Of juist om ze wel te nemen
Ze te doen leven in deze tijd ?

Ik kijk naar een baby in een wiegje
Ik denk, ach best leuk
Maar niet voor mij
En lang niet zo leuk
En lief of schattig
Als een puppy of een kitten
Vanavond drink ik een glaasje
Op de kinderen die ik niet heb
Ze zijn me vast dankbaar
Dat ze nooit geboren zijn
En dat is
Meen ik toch
Volkomen terecht