Benauwenis

Wicky Steevensz

Ooit zag mijn vader aan
hoe ik de wereld betrad
met een vermetelheid die hem benauwde,
liever bedacht hij voor mij de waan

van zekerheid, en trachtte zo te betomen
dat,wat ik het liefste deed:
niets,maar dan ook niets anders
dan niets minder dan dagdromen.

Bevreesd ontwaarde hij in mij zijn eigen dromen,
streng legde hij hen het zwijgen op;
nimmer mochten zij het hart bekoren,
zo hoopte hij te ontkomen

aan wat hem de uiterste angst bood:
de onzekerheid van het leven
maar nog meer dan dat:
aan het eind de onveranderlijke dood.