«»
verwilderde blik verdween zij snel in de ambulance
Wíj ontvingen een hevige schrik...
Het ging al langer niet goed, dat is zeker waar
Haar hart zo heel onrustig en benauwd ademend,
overmatig zwaar
Hoe lang nog? denk ik onwillekeurig Nú al mis ik
haar vrolijke lach Tot zo een hoopje ellende kan een
mens dus verworden Negentien jaren al buren
en dan zó... Ik zou willen dat het wat ánders lag.
Dakoyria, 2019.
Nú al aan het missen
Met verfomfaaide haren -altijd al een fikse bos- enverwilderde blik verdween zij snel in de ambulance
Wíj ontvingen een hevige schrik...
Het ging al langer niet goed, dat is zeker waar
Haar hart zo heel onrustig en benauwd ademend,
overmatig zwaar
Hoe lang nog? denk ik onwillekeurig Nú al mis ik
haar vrolijke lach Tot zo een hoopje ellende kan een
mens dus verworden Negentien jaren al buren
en dan zó... Ik zou willen dat het wat ánders lag.
Dakoyria, 2019.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 07-02-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Nú al aan het missen’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Onzekerheid
Nieuwste gedichten
- Mijn nijverheid
- Als het water rimpelt
- Buiten
- Mag het licht aan
- AFTREDEN EN ....
- Dat juist jíj het verliezen doet...