Nú al aan het missen

Dakoyria

Met verfomfaaide haren -altijd al een fikse bos- en
verwilderde blik verdween zij snel in de ambulance
Wíj ontvingen een hevige schrik...

Het ging al langer niet goed, dat is zeker waar
Haar hart zo heel onrustig en benauwd ademend,
overmatig zwaar

Hoe lang nog? denk ik onwillekeurig Nú al mis ik
haar vrolijke lach Tot zo een hoopje ellende kan een
mens dus verworden Negentien jaren al buren

en dan zó... Ik zou willen dat het wat ánders lag.

Dakoyria, 2019.