Nú al aan het missen
Met verfomfaaide haren -altijd al een fikse bos- en
verwilderde blik verdween zij snel in de ambulance
Wíj ontvingen een hevige schrik...
Het ging al langer niet goed, dat is zeker waar
Haar hart zo heel onrustig en benauwd ademend,
overmatig zwaar
Hoe lang nog? denk ik onwillekeurig Nú al mis ik
haar vrolijke lach Tot zo een hoopje ellende kan een
mens dus verworden Negentien jaren al buren
en dan zó... Ik zou willen dat het wat ánders lag.
Dakoyria, 2019.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-02-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Nú al aan het missen’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.