«»
en ik verstijf in het moment
begrijp het niet
haar onmetelijke aandacht
(ik wil het zo graag)
ik verdien het niet
ze praat maar door
maar ik hoor het allang niet meer
staar verdoofd naar die hand
te dichtbij, te dichtbij, te dichtbij
niemand is ooit dichtbij genoeg
(raak me aan)
te dichtbij.
ze reikt haar handen ik verstijf in het moment
begrijp het niet
haar onmetelijke aandacht
(ik wil het zo graag)
ik verdien het niet
ze praat maar door
maar ik hoor het allang niet meer
staar verdoofd naar die hand
te dichtbij, te dichtbij, te dichtbij
niemand is ooit dichtbij genoeg
(raak me aan)
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 05-09-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Zomaar-IemandActief sinds: 20-04-2014Informatie bij het gedicht:
De zinnen tussen haakjes zijn eigenlijk doorgehaald Auteursrechten
Op dit gedicht ‘te dichtbij.’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Onzekerheid
Nieuwste gedichten
- Mijn nijverheid
- Als het water rimpelt
- Buiten
- Mag het licht aan
- AFTREDEN EN ....
- Dat juist jíj het verliezen doet...