te dichtbij.
ze reikt haar hand
en ik verstijf in het moment
begrijp het niet
haar onmetelijke aandacht
(ik wil het zo graag)
ik verdien het niet
ze praat maar door
maar ik hoor het allang niet meer
staar verdoofd naar die hand
te dichtbij, te dichtbij, te dichtbij
niemand is ooit dichtbij genoeg
(raak me aan)
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-09-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zomaar-Iemand (Actief sinds: 20-04-2014)
Informatie bij het gedicht
De zinnen tussen haakjes zijn eigenlijk doorgehaald
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘te dichtbij.’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.