Onlosmakelijk verbonden

Tygertje

Zeep met een perziken geur
Druppels in een wittige kleur
Een mannenlijf bezweet
Gehijg en een genotskreet

Een schurend boterhammenzakje
Geen smoes voor een condoompakje
Een ranzig goedje in mijn gezicht
Het liefst deed ik mijn ogen dicht

Ik wilde niet horen, niet proeven, niet zien
Niet ruiken en ook niet voelen bovendien
Geen stukje van mijn lijf onaangetast
Alles besmeurd, bezweet en betast

Dag in dag uit, week in week uit
Elke keer weer hetzelfde geluid
Het piepen van mijn kamerdeur
Gevolgd door die perziken geur

Soms was ik veilig, al was het 1 dag
1 dag waarop hij niet komen kan en mag
1 dag waarop het onrustig is op de trap
Eindelijk 1 dag zonder die smeerlap

Alles in het geheim en onder dwang
Stiekem sluipt hij over de gang
Kwam er iemand aan, dan vluchtte hij
Maar uiteindelijk was hij weer bij mij

Woorden en zinnen blijven in mijn hoofd
Soms dusdanig dat het me verdoofd
Mijn spieren staan strak gespannen
Krijg ook de gevoelens niet verbannen

Het repeterend stotende gevoel
Ook jaren later, is dat wat ik nog voel
Het gebeurt nu niet werkelijk meer
Maar mijn lijf sloeg dit op, keer op keer

Jarenlang een onbeschrijfelijk gevoel
Altijd een masker, dat was mijn beste tool
Niemand mocht achter de waarheid komen
Alleen als ik alleen was mochten tranen stromen

Zolang niemand iets wist, was ik een mens
Onveroordeeld, onbreekbaar, dat was mijn wens
En ja, achter dat masker zat pijn en onveiligheid
Maar het misbruik was mijn enigste zekerheid

Nu pas weet ik dat het anders zou moeten zijn
Dat een kind beschermd had moeten zijn
Ik wilde er voor mijn kinderen alles aan doen
Dat het niet zo gaat lopen als toen

Voor mij ligt dat niet meer binnen mijn macht
Want elke dag is nog zwarter dan de nacht
Het leven heeft geen toekomst meer
Dit gevecht was voor de laatste keer