Innerlijk lijden

Gertjan van der Kraan

Innerlijk lijden

Misbruikt, vernederd en geslagen
Geestelijk onmogelijk te dragen
Terwijl ze al zoveel jaar is bevrijd
Merkt men niet dat ze toch nog lijdt
Omdat bidden ook zwaarder wordt
En het gebed steeds verder inkort
Tot een innerlijke kreet omhoog
Die lijkt af te ketsen op een boog
Van zwaar koper boven in de lucht
Eindigend in een lange diepe zucht
Kruipt ze terug achter een gezicht
Dat door emoties allang is gezwicht
Om zichzelf ooit nog echt te geven
In een vertrouwd gezamenlijk leven

God breek die muur toch open
Zodat ze weer oprecht gaat hopen
Op een leven met een heler zicht
In Uw nabijheid en Uw Licht
Geliefd, verwarmd en geborgen
Zonder angst voor een nieuwe morgen
Geef haar toch iemand op haar pad
Die luistert, met haar bid, totdat
De hemel voor haar openbreekt
En de pijn en het trauma verbleekt
Zodat ze weer zonder angst kan leven
Met mensen die werkelijk om haar geven
Om de persoon die zij dan kan zijn
Zonder angst voor misbruik en de pijn