INLOGGEN
«»

SLOTERMEER

De watervlakte blikt knipogend en rond,
vraagt vrolijk welvend kleine zeilboten
al deinend en zwenkend door te stoten:
golven en vaart houden hun luchtig verbond.

De bomenkring om het meer is een bond
van wachters; ze waken streng, vergroten
de opwekkende geest bij de stad Sloten
en diens vertier op schepen, elke stond.

De Friese wind geeft blije siddering
aan 't onvaste, waaiende oeverleven,
brengt de sterke grond steeds verademing.

Hier spreekt een kunstwerk, ijl maar hoog verheven:
"Vreugdevolle huivering schept schildering,
die met grillen aan de ziel blijft kleven."

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 06-10-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘SLOTERMEER’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.